وقتی تازه عکاسی را شروع می‌کنید، اصطلاحات عکاسی ممکن است پیچیده و فنی به نظر برسند. دوربین DSLR شما دارای تنظیمات و منوهای مختلفی است که می‌توانند گیج‌کننده باشند.
اما نگران نباشید، این مقاله به شما کمک می‌کند!
در این مقاله، ما به برخی از اصطلاحات اساسی عکاسی ر اشاره می کنیم و شما را با تعدادی از مفاهیمی آشنا می‌کنیم که باعث می‌شوند مانند یک عکاس حرفه‌ای صحبت کنید و آنها را به کار ببرید .
دانستن این اصطلاحات و نحوه استفاده از آنها به شما کمک می‌کند تا عکاس بهتری شوید و راحت تر به دنیای عکاسی حرفه ای وارد شوید .
یادگیری نحوه استفاده بهینه از دوربین و آزمایش تنظیمات مختلف تجربه‌ای لذت‌بخش است—و این مقدمه‌ای بر اصطلاحات عکاسی به شما نشان خواهد داد که چگونه این کار را انجام دهید.
دیافراگم (Aperture)
دیافراگم، یک دهانه روزنه مانند در لنز است که عملکردی شبیه به مردمک چشم انسان دارد .
در هنگام عکاسی، زمانی که شاتر دوربین باز می‌شود و نور از طریق لنز عبور می‌کند تا تصویر را روی حسگر ثبت کند. اندازه دیافراگم مشخص می‌کند که این دهانه چقدر باز یا بسته باشد.
اگر دیافراگم لنز بزرگ باشد، مقدار زیادی نور وارد می‌شود. اگر کوچک باشد، نور کمتری وارد می‌شود. این بر میزان نوردهی (exposure) عکس تأثیر می‌گذارد و آن را روشن‌تر یا تاریک‌تر می‌کند.
همچنین باید توجه داشته باشیم که میزان گشودگی دیافراگم بر عمق میدان دید در عکس نیز تأثیر دارد (توضیح در ادامه). شما می‌توانید اندازه دیافراگم را با تغییر مقدار f-stop کنترل کنید.
F-Stop
F-Stop با اعدادی همراه با حرف "f" نمایش داده می‌شود، مانند f/1.4، f/11 یا f/22.
نکته مهم این است که هرچه عدد f کوچکتر باشد، دهانه روزنه دیافراگم بازتر است و هرچه عدد f بزرگتر باشد، دهانه روزنه دیافراگم لنز کوچکتر است.
این موضوع ممکن است در ابتدا گیج‌کننده به نظر برسد، اما کافی است به یاد داشته باشید: عدد کوچک = نور بیشتر، عدد بزرگ = نور کمتر.
عمق میدان (Depth of Field)
عمق میدان دید در عکس ، عاملی است که میزان وضوح یا تاری بخش‌های مختلف تصویر را مشخص می‌کند. مقدار f-stop تعیین می‌کند که نور چگونه روی عناصر مختلف تصویر متمرکز شود.
اگر سوژه در فوکوس باشد و پس‌زمینه تار باشد، به آن عمق میدان کم گفته می‌شود. اگر در یک عکس منظره همه چیز، از پیش‌زمینه تا پس‌زمینه، واضح باشد، به آن عمق میدان زیاد گفته می‌شود.
عدد f پایین (مثل f/2.8) باعث می‌شود تنها سوژه در فوکوس باشد و سایر بخش‌ها تار شوند. عدد f بالا (مثل f/22) همه جزئیات را واضح ثبت می‌کند.
بوکه (Bokeh)
بوکه یک اصطلاح ژاپنی است که به کیفیت نواحی تار در تصویر اشاره دارد. برخلاف عمق میدان که به میزان وضوح و تاری مربوط است، بوکه بر کیفیت و زیبایی بخش‌های تار تمرکز دارد.
نواحی خارج از فوکوس زمانی زیبا هستند که نرم به نظر برسند و نقاط نورانی به شکل دایره‌های صاف و هماهنگ در آن نواحی دیده شوند و از نظر عکاسان این یک بوکه خوب است.
اما اگر این نواحی خیلی شلوغ یا آزاردهنده باشند، توجه مخاطب از سوژه درون عکس را دور می کند ، که این موضوع از دیدگاه عکاسی پذیرفته نیست .
به بخش‌های تار در درون عکس خود دقت کنید. آیا نرم و جذاب به نظر می‌رسند یا خشن و آزاردهنده؟ تنظیمات مختلف دوربین را امتحان کنید و ببینید که چگونه تنظیمات مختلف دیافراگم و عمق میدان بر بوکه های درون تصویر تاثیر می گذارند.
همچنین می‌توانید آزمایش کنید که چگونه می‌توان بوکه را در تمام عکس به کار برد، نه فقط در برخی نواحی.
ISO
در دوران عکاسی آنالوگ، ISO نشان‌دهنده میزان حساسیت فیلم نسبت به نور بود. در عکاسی دیجیتال، ISO میزان حساسیت سنسور دوربین نسبت به نور را مشخص می‌کند.
در گذشته، هنگام انتخاب فیلم، میزان ISO را تعیین می‌کردید، اما امروزه در دوربین‌های دیجیتال می‌توان آن را در هر عکس تغییر داد که ویژگی بسیار مفیدی است.
ISO با اعداد بیان می‌شود. به‌طور ساده، عدد ISO پایین به معنای حساسیت کم به نور است. این در محیط‌های روشن مفید است، زیرا باعث کاهش حساسیت به نور و جلوگیری از نوردهی بیش از حد می‌شود. هرچه مقدار ISO بالاتر باشد، حساسیت به نور بیشتر می‌شود. در محیط‌های تاریک، برای جذب نور بیشتر، باید مقدار ISO را افزایش دهید.
البته، ISO روی کیفیت عکس نیز تأثیر می‌گذارد. هرچه مقدار ISO پایین‌تر باشد، تصویر شفاف‌تر خواهد بود. افزایش ISO باعث افزایش نویز یا دانه‌دانه شدن تصویر می‌شود. این می‌تواند یک اثر ناخواسته باشد، اما در برخی موارد جلوه‌ای خاص مانند عکاسی با فیلم‌های قدیمی ایجاد می‌کند.3
سرعت شاتر (Shutter Speed)
در حالی که دیافراگم اندازه دهانه لنز را تعیین می‌کند، سرعت شاتر مشخص می‌کند که این دهانه چه مدت باز بماند. یکی از بهترین راه‌های درک این مفهوم تصور یک جسم متحرک، مانند یک ماشین در حال عبور است. هرچه دهانه لنز برای مدت بیشتری باز بماند، حرکت بیشتری در تصویر ثبت می‌شود.
سرعت شاتر به‌صورت اعدادی بیان می‌شود که نشان‌دهنده کسری از ثانیه هستند. برای مثال: 1/30، 1/250 یا 1/2000. مقدار کمتر به معنای باز ماندن طولانی‌تر شاتر است.
تنظیمات پایین‌تر باعث نمایش بیشتر حرکت و ایجاد تاری در تصویر می‌شود، مانند عکس‌های مه‌آلود از آبشارها یا رد نور در شب. تنظیمات بالاتر باعث ثبت تصاویر واضح‌تر می‌شود، که برای عکاسی ورزشی و ثبت حرکات سریع مناسب است.
اما به یاد داشته باشید، هرچه شاتر برای مدت بیشتری باز بماند، احتمال لرزش دوربین و تاری کلی تصویر افزایش می‌یابد. برای سرعت‌های کمتر از 1/30، استفاده از سه‌پایه توصیه می‌شود.
نورسنجی (Metering)
بسیاری از اصطلاحات بالا به نحوه کنترل نور در عکاسی مربوط می‌شوند. نورسنجی به شما امکان می‌دهد میزان روشنایی را اندازه‌گیری کرده و بهترین تنظیمات را برای عکس انتخاب کنید. بسیاری از دوربین‌های DSLR دارای سیستم‌های نورسنجی داخلی هستند. در بیشتر دوربین‌های کانن، گزینه‌هایی مانند نورسنجی نقطه‌ای، جزئی، مرکزگرا و ارزیابی‌شده وجود دارد.
نورسنجی نقطه‌ای فقط از یک نقطه خاص (معمولاً ۳.۵٪ از مرکز قاب) نور را اندازه‌گیری می‌کند.
نورسنجی جزئی ناحیه‌ای کمی بزرگتر از نورسنجی نقطه‌ای را (حدود ۱۰٪ از مرکز قاب) اندازه‌گیری می‌کند.
نورسنجی مرکزگرا کل قاب را اندازه‌گیری می‌کند، اما بیشترین تأکید را بر نور مرکز تصویر دارد.
نورسنجی ارزیابی‌شده نور را از تمام قاب اندازه‌گیری کرده و بر اساس نقطه فوکوس تنظیمات را تغییر می‌دهد.
جبران نوردهی (Exposure Compensation)
این اصطلاح فنی به سادگی به این معنی است که به دوربین بگویید تصویر را روشن‌تر یا تاریک‌تر از مقدار پیشنهادی نورسنج خودکار ثبت کند. جبران نوردهی مثبت (+) باعث ورود نور بیشتر به لنز می‌شود، در حالی که جبران نوردهی منفی (-) نور کمتری وارد لنز می‌کند.
این ویژگی در شرایط نوری چالش‌برانگیز، مانند عکاسی از غروب خورشید یا بازتاب نور از سطح برفی، بسیار مفید است. در برخی از مدل‌های کانن، دکمه +/ - را در پشت دوربین فشار دهید و سپس دایل اصلی را بچرخانید. در دیگر مدل‌های کانن، کافی است دایل اصلی را با انگشت شست بچرخانید. دفعه بعد که در شرایط نوری سخت قرار گرفتید، با جبران نوردهی آزمایش کنید
عکاسی Low Key و High Key
وقتی تصمیم می‌گیرید یک عکس Low Key یا High Key بگیرید، در واقع به دنبال ایجاد تضادهای شدید هستید. به عبارت دیگر، یک تصویر High Key روشن و دارای تون یکنواخت است، در حالی که یک تصویر Low Key تاریک و پر از کنتراست می‌باشد.
در یک عکس High Key، سایه‌های زیادی وجود نخواهند داشت و تصویر (با وجود نوردهی صحیح) غرق در نور به نظر می‌رسد. این تکنیک از نوردهی زیاد استفاده کرده و حس پرانرژی و شاداب ایجاد می‌کند. از این سبک اغلب در عکاسی مد و پرتره‌های معاصر استفاده می‌شود.
در مقابل، تصاویر Low Key بسیار تاریک به نظر می‌رسند و از کنتراست قوی بهره می‌برند. در این سبک، سایه‌ها بر تصویر غالب خواهند بود، اما بخش‌های روشن (هایلایت‌ها) همچنان برجسته و واضح هستند. این تکنیک حس جدی‌تر و دراماتیک‌تر ایجاد می‌کند و می‌تواند تأثیرگذاری بالایی داشته باشد.
تعادل رنگ سفید (White Balance)
ما معمولاً فکر می‌کنیم که رنگ سفید همیشه سفید است، اما در واقعیت، این رنگ می‌تواند تغییراتی داشته باشد. اگر بیش از حد گرم باشد، مایل به زرد دیده می‌شود و اگر بیش از حد سرد باشد، رنگی متمایل به آبی خواهد داشت.
تمام دوربین‌های DSLR کانن دارای تنظیمات پیش‌فرض برای تغییر تعادل رنگ سفید هستند. بهترین راه برای درک نحوه عملکرد هر کدام از این تنظیمات این است که یک برگه کاغذ سفید را چندین بار عکاسی کنید و هر بار تعادل رنگ سفید را تغییر دهید تا ببینید چگونه رنگ آن تغییر می‌کند.
دوربین شما دارای تنظیمات پیش‌فرض برای تعادل رنگ سفید است که بسته به شرایط نوری می‌توانید یکی از آنها را انتخاب کنید:
اگر در فضای باز عکاسی می‌کنید، گزینه خورشید (Sun icon) را امتحان کنید.
اگر در فضای داخلی با نور لامپ‌های رشته‌ای عکاسی می‌کنید، از گزینه لامپ (Light Bulb icon) استفاده کنید.
