چگونه اولین دوربین مناسب را برای خود انتخاب کنیم

وسوسه‌انگیز است که تحت تأثیر تبلیغات پرزرق‌وبرق قرار بگیریم و دوربینی را بخریم که تبلیغ آن جذاب‌تر است. یا ممکن است به‌سادگی همان دوربینی را انتخاب کنیم که یکی از دوستان‌مان دارد. گزینه‌ی دیگر این است که به فروشگاه‌هایی مانند والمارت سر بزنید و ارزان‌ترین مدل را انتخاب کنید. اما تمامی این انتخاب‌ها می‌توانند تصمیمات نادرستی باشند.

انتخاب اولین دوربین مناسب یک مسیر پرپیچ‌وخم است و پر از دام. احتمالاً برای مدت طولانی از این دوربین استفاده خواهید کرد، بنابراین تصمیم‌گیری درست بسیار حیاتی است. این موضوع پیچیده‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد. در ادامه، نکاتی را بررسی می‌کنیم که هنگام ورود به دنیای عکاسی باید مدنظر داشته باشید.

DSLR یا بدون آینه (Mirrorless)

دو نوع دوربین با لنز قابل تعویض (ILC) وجود دارد: دوربین‌های دیجیتال تک‌لنزی بازتابی (DSLR) و دوربین‌های بدون آینه که جدیدتر هستند.

DSLRها مستقیماً از دوربین‌های فیلمی SLR تکامل یافته‌اند. نور از طریق لنز وارد می‌شود و به یک آینه برخورد می‌کند. سپس به سمت یک منشور و از آنجا به چشمی هدایت می‌شود. وقتی دکمه‌ی شاتر را فشار می‌دهید، آینه بالا می‌رود و شاتر باز می‌شود و سنسور در معرض نور قرار می‌گیرد.

در مقابل، در دوربین‌های بدون آینه، سنسور همواره در معرض نور است و سیگنال خود را به یک نمایشگر الکترونیکی در داخل چشمی ارسال می‌کند.

با وجود اینکه DSLRها هنوز هم محبوب‌اند، اما فروش دوربین‌های بدون آینه از آن‌ها پیشی گرفته است. این دسته از دوربین‌ها مزایای مشخصی دارند. اول اینکه چشمی دوربین تمام صحنه‌ای را که قرار است عکاسی شود نمایش می‌دهد، در حالی که بسیاری از DSLRها چنین امکانی ندارند. دوم اینکه قطعات متحرک کمتری دارند، بنابراین هنگام عکاسی لرزش مکانیکی کمتری وجود دارد و احتمال فرسودگی نیز کمتر است. سوم اینکه می‌توانید اطلاعات نوردهی بیشتری را در چشمی دوربین بدون آینه ببینید، از جمله هیستوگرام که به مرور زمان برای‌تان بسیار مهم خواهد شد. در نهایت، روشنایی چشمی در دوربین‌های بدون آینه می‌تواند تقویت شود، که امکان عکاسی در شرایط نوری ضعیف را فراهم می‌سازد.

همه‌ی دوربین‌ها برابر نیستند

 

اگر قصد خرید اولین دوربین با لنز قابل تعویض را دارید یا می‌خواهید آن را به کسی هدیه دهید، با مانع بزرگی روبرو هستید: تعداد زیاد مدل‌های موجود. برندهای مختلفی وجود دارند و مدل‌هایی که بسیار شبیه به هم‌اند اما تفاوت‌های جزئی دارند. پر کردن قفسه‌های فروشگاه‌ها با مدل‌های متنوع، یک استراتژی بازاریابی موفق برای شرکت‌هاست. اما برای یک عکاس مبتدی، این موضوع انتخاب را سخت‌تر می‌کند.

به‌عنوان مثال، احتمالاً نمی‌دانید که آیا داشتن ۹ نقطه‌ی فوکوس خودکار یا تنها یک نقطه‌ی از نوع cross-type کافی است یا خیر؛ که در بیشتر موارد، کافی نیست. یا اینکه آیا ایزو 6400 برای شما مناسب خواهد بود؟

همچنین، با دامنه‌ی وسیعی از قیمت‌ها روبرو خواهید شد. به‌طور کلی، هرچه بیشتر هزینه کنید، دوربین پیچیده‌تر و حرفه‌ای‌تری دریافت می‌کنید.

نگاهی به برندها

تمام برندهای معتبر دوربین، محصولات بسیار خوبی تولید می‌کنند. برندهایی مانند Sony، Pentax، Panasonic Lumix، OM System، Nikon، Leica، Fujifilm و Canon همگی دوربین‌هایی تولید می‌کنند که قادر به ثبت عکس‌های عالی هستند. با این حال، ممکن است در قیمت دوربین‌ها و لنزهای مشابه از برندهای مختلف، تفاوت‌هایی وجود داشته باشد.

کیفیت دوربین

سه سطح از دوربین‌های با لنز قابل تعویض وجود دارد: سطح ابتدایی (Entry)، علاقه‌مندان (Enthusiast) و حرفه‌ای (Professional)، اگرچه در برخی نقاط بین این سطوح همپوشانی وجود دارد. هر مرحله در این مسیر معمولاً ویژگی‌های بیشتری را ارائه می‌دهد، کیفیت ساخت بهتری دارد و عمر شاتر بیشتری خواهد داشت. اما طبیعتاً هزینه‌ی بالاتری نیز خواهد داشت.

همین اصل در مورد لنزها هم صدق می‌کند. هرچه بیشتر هزینه کنید، لنز بهتری دریافت می‌کنید. لنزهای باکیفیت سریع‌تر فوکوس می‌کنند و کیفیت تصویر بهتری دارند. اگر بودجه‌ی شما محدود است، این استدلال وجود دارد که بیشتر بودجه را صرف لنز کنید و بدنه‌ی دوربین ارزان‌تری انتخاب کنید.

اندازه‌ی سنسور

سنسور دوربین‌ها نیز در اندازه‌های مختلفی عرضه می‌شوند.

 

دوربین‌هایی که به اصطلاح «فول‌فریم» نامیده می‌شوند، دارای سنسوری به اندازه‌ی فیلم ۳۵ میلی‌متری هستند. این نوع سنسورها در دوربین‌های حرفه‌ای و برای علاقه‌مندان پیشرفته به‌کار می‌روند. سیستم‌های دوربین با این نوع سنسورها، معمولاً بزرگ‌تر و سنگین‌تر هستند. برندهایی مانند Canon، Fujifilm، Leica، Nikon، Panasonic، Pentax و Sony دوربین‌های فول‌فریم تولید می‌کنند.

به‌طور تاریخی، این سنسورها نسبت به سنسورهای کراپ، کیفیت تصویر به‌مراتب بالاتری ارائه می‌دادند. اما در سال‌های اخیر، پیشرفت در تکنولوژی سنسور و پردازنده باعث شده که دوربین‌هایی با سنسورهای کوچک‌تر نیز تصاویر بسیار باکیفیتی ثبت کنند، حتی در شرایط نوری ضعیف.

دوربین‌های کراپ‌فریم دارای سنسورهای کوچک‌تری هستند. این سنسورها در همه‌ی سطوح دوربین‌ها وجود دارند، از حرفه‌ای گرفته تا سطح مبتدی. در بازار با سه نوع رایج کراپ‌فریم مواجه خواهید شد: APS-C (در برندهای Canon، Sony، Pentax، Fujifilm، Leica، Panasonic)، DX (Nikon) و Micro Four Thirds (Panasonic و OM System). بسیاری از عکاسان حرفه‌ای نیز به دوربین‌های کراپ‌فریم پیشرفته به‌خاطر وزن و اندازه‌ی کمترشان روی آورده‌اند.

اگر سایر متغیرها را ثابت در نظر بگیریم، اندازه‌ی سنسور تأثیر مستقیمی بر نحوه‌ی نمایش تصویر خواهد داشت. بنابراین، عکاسان باید رویکرد خود را بسته به نوع سنسور تغییر دهند تا نتایج مشابهی به‌دست آورند.

به‌عنوان مثال، عکس زیر را در نظر بگیرید. ابتدا تصویری شبیه‌سازی‌شده با دوربین فول‌فریم ۳۵ میلی‌متری را داریم. نسخه‌ی دوم همان صحنه است که با همان لنز و تنظیمات دیافراگم اما با دوربین APS-C یا DX ثبت شده است. نسخه‌ی سوم نیز نمایی از همان صحنه است که با دوربین Micro Four Thirds گرفته شده است.

نکته‌ی کلیدی این است که هیچ‌کدام خوب یا بد نیستند؛ تنها این مهم است که کدام‌یک برای شما بهتر است. در دنیای عکاسی، هر مزیتی یک نقطه‌ضعف متناظر نیز دارد و همه‌چیز به نوع عکاسی شما بستگی دارد.

به‌عنوان نمونه، بسیاری از عکاسان طبیعت از سیستم‌های MFT استفاده می‌کنند. علاوه بر امکان نزدیک‌تر کردن سوژه با لنز، این دوربین‌ها می‌توانند فایل‌ها را سریع‌تر پردازش کنند و نرخ فریم بالاتری داشته باشند. البته این مزیت در عکاسی پرتره چندان کاربرد ندارد. البته باید گفت که بسیاری از عکاسان حیات‌وحش از دوربین‌های فول‌فریم نیز استفاده می‌کنند، پس هیچ چیز قطعی نیست.

اندازه‌ی سیستم دوربین

 

اندازه‌ی سیستم دوربین مستقیماً با اندازه‌ی سنسور مرتبط است. هرچه سنسور بزرگ‌تر باشد، لنزها نیز بزرگ‌تر می‌شوند. این موضوع معمولاً باعث افزایش اندازه‌ی بدنه‌ی دوربین هم می‌شود. هنگام خرید دوربین، باید به موقعیت‌هایی که در آن عکاسی خواهید کرد توجه داشته باشید، چون این مسئله می‌تواند بر تصمیم شما تأثیر بگذارد.

اگر قصد دارید از کوه بالا بروید، با هواپیما سفر کنید یا در ساحل صخره‌ای عکاسی کنید، احتمالاً نمی‌خواهید یک سیستم بزرگ و سنگین همراه خود داشته باشید. اما اگر می‌خواهید از املاک و مستغلات عکاسی کنید، قابل حمل بودن دوربین اهمیت چندانی ندارد.

اگر هدف شما عکاسی خیابانی است، یک دوربین کوچک‌تر و غیرقابل‌تشخیص می‌تواند برای ثبت لحظات طبیعی‌تر مفید باشد. همچنین، با بالا رفتن سن جمعیت، برخی عکاسان حمل دوربین‌های بزرگ را دشوار می‌یابند. نسل جوان نیز ممکن است دوربین‌های کوچک‌تری را ترجیح دهند که در کیف یا جیب جا شوند.

چند مگاپیکسل کافی است؟

چند سال پیش، رقابتی برای ساخت دوربین‌هایی با سنسورهای دارای تعداد پیکسل بیشتر بین برندها به راه افتاده بود. این رقابت همچنان ادامه دارد، اما با شدت کمتری.
 

۸.۷ مگاپیکسل برای چاپ با کیفیت عکس در اندازه‌ی A4 کافی است و ۱۷.۴ مگاپیکسل برای چاپ در اندازه‌ی A3 مناسب است. اکثر افراد به پیکسلی بیشتر از آنچه که هم‌اکنون در بازار وجود دارد نیاز ندارند. من با دوربین ۲۰ مگاپیکسلی خود می‌توانم عکس‌هایی با کیفیت بالا تا اندازه‌ی A3 چاپ کنم. همچنین می‌توانم با استفاده از نرم‌افزارهای موجود، عکس را برای چاپ در اندازه‌ی A2 ارتقاء دهم. اندازه‌ی این کاغذ از چیزی که بیشتر مردم استفاده می‌کنند بزرگ‌تر است.

 

به نظر من، پیکسل‌های بیشتر تنها به معنای فایل‌های بزرگ‌تر است؛ که به نوبه‌ی خود فضای دیسک بیشتری را اشغال می‌کند. علاوه بر این، افزودن پیکسل‌های بیشتر به یک سنسور می‌تواند توانایی دوربین در کنترل نویز (دانه‌های موجود در تصویر) و دامنه‌ی دینامیکی (توانایی نمایش جزئیات در قسمت‌های روشن و تاریک به‌طور هم‌زمان) را کاهش دهد.

 

ارگونومی
 

تا حد امکان توصیه می‌کنم قبل از خرید دوربین، آن را با دستان خود نگه دارید و امتحان کنید. سال‌ها پیش وارد یک فروشگاه دوربین شدم، مصمم به خرید یک دوربین فول‌فریم محبوب. اما زمانی که آن را در دست گرفتم، متوجه شدم که گرفتن آن راحت نیست و انگشتان بلندم نمی‌توانند دکمه‌ها و چرخ‌ها را به‌راحتی کنترل کنند.
 

دلایل خرید دوربین بهتر
 

در دنیای عکاسی، حقیقتی وجود دارد: این عکاس است که عکس‌های عالی می‌گیرد، نه دوربین. اگر یک دوربین ساده را در اختیار یک عکاس حرفه‌ای قرار دهید، باز هم عکس‌های فوق‌العاده‌ای ثبت خواهد کرد. به همین ترتیب، یک مبتدی حتی با یک دوربین حرفه‌ای نیز بهتر از یک دوربین مبتدی نتیجه نخواهد گرفت.

 

آیا تا به حال با یک خودکار بی‌کیفیت نوشته‌اید؟ یا با ست رنگ‌آمیزی ۲ دلاری نقاشی کرده‌اید؟ یا با ابزارهای نجاری سوپرمارکتی کار کرده‌اید؟ صرف‌نظر از سطح مهارت شما، ابزارهای با کیفیت بالاتر کمک می‌کنند تا نتایج بهتری به‌دست آورید. این موضوع در مورد عکاسی هم صادق است. دوربین‌ها و لنزهای باکیفیت به شما امکان ثبت تصاویر بهتر را می‌دهند. علاوه‌بر‌این، شما می‌توانید به مرور زمان قابلیت‌های بیشتر آن‌ها را کشف کرده و از آن‌ها بهره ببرید.
 

همچنین این تجهیزات عمر بیشتری دارند و نباید پس از یکی دو سال استفاده‌ی سنگین از کار بیفتند. عکاسان مبتدی معمولاً تعداد زیادی عکس می‌گیرند و شاتر دوربین‌های سطح ابتدایی عمر محدودی دارد. عمر شاتر دوربین، بازتابی از کیفیت کلی ساخت آن نیز هست.
 

چه نکاتی را هنگام خرید دوربین باید در نظر گرفت؟
 

در پایان، چند پرسش کلیدی را مطرح می‌کنیم که هنگام مقایسه‌ی دوربین‌ها باید از خودتان بپرسید:
 

• آیا همراه دوربین، یک لنز کیت بی‌کیفیت ارائه می‌شود؟ این لنزها ممکن است کیفیت پایینی داشته باشند و بهتر باشد روی یک لنز با کیفیت‌تر و تخصصی‌تر سرمایه‌گذاری کنید که مناسب نیازهای شماست.

• آیا دوربین در دست شما راحت است؟

• زمانی که لنز روی آن نصب است، آیا خیلی سنگین می‌شود؟

• آیا ساختار آن محکم و باکیفیت به نظر می‌رسد؟

• قبل از نیاز به شارژ مجدد، چند عکس می‌توانید بگیرید؟

• آیا به دوربین و لنز مقاوم در برابر شرایط جوی (Weather-Sealed) نیاز دارید؟

مشخصات فنی که باید بررسی کنید:

 

• چند مگاپیکسل دارد؟ حدود ۲۰ مگاپیکسل برای اکثر عکاسان کافی است.

• برای عکاسی از سوژه‌های سریع مانند ورزشی یا حیات‌وحش، دوربین چند فریم در ثانیه ثبت می‌کند؟ حداکثر سرعت شاتر چقدر است؟

• چند نقطه‌ی فوکوس دارد؟ آیا همه از نوع کراس‌تایپ هستند؟ در هر دو مورد، هرچه تعداد بیشتر باشد بهتر است.

• سیستم فوکوس خودکار چقدر سریع و دقیق است؟ تفاوت زیادی بین دوربین‌ها و لنزها وجود دارد.

• اگر قصد فیلم‌برداری دارید، به رزولوشن 1080p، 4K یا 8K نیاز دارید؟

• اگر می‌خواهید نوردهی‌های طولانی انجام دهید، حداکثر زمان شاتر دوربین چقدر است؟

• آیا دوربین Wi-Fi و بلوتوث دارد تا بتوانید با گوشی هوشمند آن را کنترل کنید بدون اینکه لمسش کنید؟
   

• عمر شاتر دوربین چقدر است؟ عدد ۱۰۰٬۰۰۰ حداقل چیزی است که انتظار می‌رود.
   

• آیا دوربین دارای لرزش‌گیر داخلی است؟ اگر بله، چند استاپ را پوشش می‌دهد؟ دوربین‌های سطح ابتدایی معمولاً ۴ استاپ دارند، مدل‌های پیشرفته ممکن است تا ۸.۵ استاپ پایداری فراهم کنند.

• حداکثر ISO که دوربین می‌تواند استفاده کند چقدر است؟ این عدد در شرایط نوری ضعیف برای جلوگیری از تاری بسیار مهم است.

• آیا چشمی دوربین ۱۰۰٪ صحنه را نمایش می‌دهد؟ آیا روشن و واضح است؟

• آیا دوربین دارای دو چرخ کنترل (Command Dials) است؟ در آینده که به دوربین مسلط‌تر شوید، وجود این دو چرخ برایتان بسیار ارزشمند خواهد بود.
  
  
  تهیه و تنظیم : اطمینان | نمایندگی فروش دوربین در ایران